Arıkuşu hem arının hem de arıcının kabusu

[as11]

Bal üreticilerinin, arıları yiyerek zarar veren arıkuşu sürüsünü, havaya tüfekle ateş edip metal cisimleri bir birine vurarak koloniden uzak tutmaya çalıştıkları bildirildi.

Adana'nın Kozan ilçesinde faaliyet gösteren Bal Tarım Satış Kooperatifi Müdür Yardımcısı Mehmet Erdem, AA muhabirine yaptığı açıklamada, arı kolonisi sayısı bakımından Türkiye'nin dünyada dördüncü, bal üretiminde yedinci sırada yer aldığını söyledi.

Çevre kirliliği, zirai ilaçlamalar ve doğal alanların daralmasının arıcılar açısından önemli sorun teşkil ettiğini belirten Erdem, "Bunlara, yaşanan kuraklıktan sonra arıkuşu sorunu da eklenince, bal üreticilerinin sıkıntısı artıyor" dedi.

Arıkuşunun kovandan çıkan bal arılarını yemesinin doğa kanunu olduğunu, ancak geçim kaygısındaki bal üreticilerinin de buna karşı bir dizi önlem almak zorunda kaldığını anlatan Erdem, "Mayıs başından Ağustos ayı sona kadarki süreç arıların bal yaptığı dönemdir. Arının, tarıma ve doğaya katkısı ise polinasyon bakımından ürettiği balın değerinden 100 kat daha fazladır.

Bu dönemde arıkuşu, kovanların bulunduğu alanlarda sürü halinde gezer ve kovandan çıkan arıları kapar. Arının sadece başını yer ve gerisini atar" dedi.

Arı kolonisinin ilk saldırıdan sonra içgüdüsel olarak kovana döndüklerini ve çıkmadıklarını ifade eden Erdem, şöyle konuştu:

"Arı, kovana hapsolunca çiçeklerden nektar alamıyor ve dolayısıyla bal yapamıyor. Gerek çıktığında ölen arılar ve gerekse kovandan çıkamama gibi her iki nedenle üretimde kayıp oluyor. Yaşamı süresince bir kez dışarı çıkan ana arı da bu saldırıda yok olursa kovanda koloni devamlılığı sağlanamaz.

Üreticiler kovanlarının bulunduğu alanda arıkuşu görmeleri halinde tüfekle havaya ateş ediyor veya metal cisimleri bir birine vurarak korkutup koloniden uzak tutmaya çalışıyor. Bu yöntemler çok başarılı olunmasa da yetiştirici arıların zarar görmemesine çalışılıyor."

Arıkuşu

Arıkuşları Asya, Afrika ve Güney Avrupa'da yaşayan, göz alıcı renklerle bezenmiş, çok gösterişli ve zarif kuşlardır. Bayağı arıkuşunun (Merops apiaster) erkeği ile dişisi birbirine çok benzer.

İkisinin de sırtı kızıl kahverengi, gerdanı sarı, karnı ise yeşilimsi mavi renktedir. Uzun ve hafifçe aşağı kıvrık olan gagalarının ucu sivridir. Kuyruklarının tam ortasında, diğerlerine oranla daha uzun olan iki tüy bulunur. Tek bir nota üzerinden sürekli yinelenen ötüşleri flüt sesini andırır.

[asemo]

ARI YİYİCİ KUŞLAR

Yaklaşık 40 gram ağırlığında olan kuşlar için büyük tropik bir arının iğnesi ölümcül olabilir. Oysa bazı kuşlar arı yiyerek beslenirler. Arı-yiyiciler arının zehirli etkisinin üstesinden iki yolla gelirler. Öncelikle arının kuvvetli iğnesine karşı belli bir yere kadar bağışıklıkları vardır. İkinci olarak da kuşlar tehlikeli türlerle tehlikesiz olanlar arasındaki farkı ayırt edebilirler ve aslında arıların sokan türleriyle çok nadiren uğraşırlar. Bir arıyı yakalayan kuş, öncelikle böceği gagasının ucunda silkeler, sıkıca tutacak şekilde kendini ayarlar ve sonra da dala doğru böceği sertçe çarptırarak bayıltır. Daha sonra arının vücudunun arka kısmını pürüzlü ağaç kabuğuna sürter bu işlem keskin iğneyi ve ona bağlı zehirli keseleri koparıp atar. Bütün bu işlemlerden sonra kuş arının zehirinin yok olduğuna kanaati gelince arıyı olduğu gibi yutar. Bir kuşun arının zehirini nasıl etkisiz hale getireceğini kendi kendine bulmuş olması mümkün müdür? Peki ya bu zehire karşı bağışıklık kazanmasını sağlayacak maddeyi vücudunda kendi kendine oluşturması mümkün müdür? Bunları bir kuşun bilmesine imkan yoktur. Kuşun arıyı avlamasındaki planın üstün bir aklın ürünü olduğu kesin bir gerçektir. Kuşa bütün bunlar Rahman ve Rahim olan Allah tarafından ilham edilmektedir.